Koh Phi Phi

Afgelopen weekend was geweldig!! Dat wil niet zeggen dat het hele weekend soepel is verlopen… Kristina en ik hadden via internet een hotel geboekt. Toh Ko beach resort, een hotel dat niet in het stadje lag maar aan de andere kant van het eiland, met een prive strand. Bij aankomst op het eiland werden we opgepikt door mensen van het hotel, maar helaas niet door een taxi, wat wij dachten, nee, door een longtailboot. Wat blijkt, er rijden geen taxi’s op het eiland, alles gaat te voet of met de boot. Een maal aan gekomen bij ons prachtige hotel, kwamen we erachter dat dit prive strand bungalowtje met zeezicht, een duur grapje ging worden. We konden ons alleen per boot verplaatsen of we moesten lopen. Lopen hield in, een uur steil berg op, geen duidelijk pad, alleen modder en rotsen een half uur omlaag. Dit hebben we de eerste dag gedaan, en meteen hebben we gezworen dat nooit, maar dan ook nooit meer te doen. Het was niet uit te houden met de hitte en de vochtige lucht, ik heb in mijn ondergoed rond gelopen en er welgeteld 54 muggenbulten aan over gehouden.

De eerste avond was geweldig, er hangt een super chille sfeer op het eiland. Heel veel jonge reizigers, na lekker te hebben gegeten ( ik eet hier elke dag heerlijk) hebben we wat gedronken op het strand, Kristina een biertje en ik heb het moeten doen met een colaatje, ook lekker. Op het strand waren overal indrukwekkende vuurshows te zien. Helaas, begon het na een uur, kei hard te stormen en hebben we uur ergens binnen moeten schuilen. Maar dat was geen probleem, het vuur werd naar binnen gehaald en met een kleine groep mensen ging het feestje verder. Na een uur stopte de regen en ging iedereen weer naar buiten. Het was een super leuke avond! Super leuk, tot we naar ons bungalowtje moesten, dat moest dus per longtailboot. Toen we bij de taxi boten aankwamen vroegen ze ons 800 baht, we zijn uiteindelijk voor 700 gegaan, maar dit is nog vreselijk duur.

Zondag zouden we eigenlijk om 10 uur een snorkeltocht doen rond het eiland, maar we konden het niet opbrengen om vroeg op te staan, dus hebben we de tour in de middag gedaan. Het was prachtig! Ik heb nog nooit zo’n blauw water gezien. We hadden een gezellige boot, wat het natuurlijk nog een stuk leuker maakte. En het snorkelen, ja, super. Ik weet nu zeker dat ik mijn open water diver certificaat wil halen! Na ons tochtje hebben we lekker gegeten en zijn we terug naar ons bungalowtje gegaan. Dit ging alleen niet zo soepel als verwacht. Na veel onderhandelen ( het ging nu op het principe, en niet meer om de prijs, oh wat waren die mannen irritant) was er een man, die wel iemand wist die ons voor 700 baht wilde brengen. Dus liepen we met hem mee naar de boten waar we even moesten wachten. We raakten in gesprek met de man. Wat hij allemaal probeerde te zeggen weet ik niet, maar twee dingen waren duidelijk. Hij had een gigantisch litteken op zijn buik ( 20 cm lang, 1,5 cm breed) van de Tsunami en was op zoek naar een vrouw die hem kinderen kon geven, hij was dan ook erg geïnteresseerd in ons liefdes leven. Toen we eindelijk op de boot konden, bleek het niet de voorste boot te zijn, nee we moesten over vijf boten klimmen om op de goede boot te komen, dit was al een avontuur op zich. De man waarmee we hadden gepraat vond ons wel heel erg aardig, want hij besloot mee te varen. Hij zette een muziekje op, de Red Hot Chili Peppers en daar gingen we. Halverwege de boottocht begon het ineens te regenen en voeren de boot ergens naar de kant. Het begon steeds harder te regenen, het begon the bliksemsen en te donderen, het stormde en wij zaten met z’n vieren op een longtailbootje. Ik vond het een hele ervaring en heb fijn doorgekletst met de gekke thaise mannen al had ik het wel heel koud. Kristina was wat minder optimistich en wilde zo snel mogelijk van de boot af, dit was helaas geen optie. Een half uur in de storm en een aanbod om bij de thaise mannen te slapen later, begonnen de twee mannen zich uit te kleden en ik kreeg de kleren in mijn schoot geduwd. Halfnaakt (ze hadden alleen een klein wit slipje aan) gingen de mannen aan de slag. Na 10 minuten waren we bij ons hotel ,wat ben ik die mannen dankbaar!!

De dag erna verlieten we Koh Phi Phi in de middag. Ik had nog wel een paar dagen langer willen blijven!

Kus Juul