Holland House

Met nog een dag te gaan, zit mijn vrijwilligerswerk hier in Phuket er bijna op. De afgelopen vier weken zijn voorbij gevlogen. Het werk was interessant en leuk maar ook erg vermoeiend.

Interessant om te zien hoe het er aan toe gaat op een kinderdagverblijf/weeshuis in Thailand. De hygiëne en omgang met de kinderen waren nogal schokkend. Het is hier normaal om kinderen te slaan wanneer ze iets niet goed doen of ruzie maken. Dit was nogal heftig om te zien de eerste dag, maar vreemd genoeg raakte ik er snel aan gewend. In Nederland moeten we een half uur in de hoek staan als we iets fout doen en hier krijg je een tik. Waar ik meer moeite mee had, was de hygiëne. Alles is vies, nat, plakkerig en rommelig (Ja, ik weet het, ik ben normaal ook niet van het opruimen, maar in Holland House gaan zelfs mijn handen kriebelen, ik wilde de hele tijd dingen opruimen, maar er is geen beginnen aan). En men leeft op de grond. Dus ik moest de hele dag met mijn blote voeten door alle viezigheid lopen. Hier had ik de eerste week nogal moeite mee, en ik denk da t ik elk half uur mijn handen, voeten en gezicht heb gewassen. Na een week was het normaal, dit is Holland House, mijn werkplek. Maar er is een ding waar ik niet aan kan wennen, de slechte gezondheid van de kinderen, elke dag verbaas ik me weer of het aantal kinderen dat bijna geen tanden heeft of onder de wondjes zit van de schurft. Op twee kinderen na, heeft elk kind of littekens of openwondjes van de schurft. En er wordt vrij weinig mee gedaan, het is bijna normaal hier. En de helft van de kinderen, heeft nog maar de helft van hun tanden. Tijdens de afgelopen weken is me wel duidelijk geworden hoe dat komt: de kinderen eten heel veel snoep, en hun tandenpoets skills zijn ook niet erg goed. Ik denk dat de kinderen thuis hun tanden niet poetsen…

Leuk om met de kinderen en de werknemers te werken. Pi Jeed, Pi Jeed en Pi Mod zijn alle drie erg vriendelijk en zorgzaam. Pi Jeed, mijn hostmam, spreekt redelijk engels. Dit was erg fijn, ze heeft me alles goed kunnen uitleggen en ik ben een lange tijd de enige vrijwilliger in holland House geweest, dus het was fijn om met iemand te kunnen kletsen tussen al de drukte van de kinderen door. Pi Jeed en Pi Mod spreken nauwelijks engels, maar ze proberen het, ze proberen met mij de communiceren en met veel gebarentaal lukt dat aardig. Ze hebben mij alle drie het gevoel gegeven dat ik echt welkom ben in Hollamd House en dat ze blij zijn met mijn hulp. Dit voelt goed! Maar niks overtreft het gevoel, dat 30 blije kindergezichtjes je geven! Tijdens het dans en zinguurtje elke dag heb ik het meest genoten, ik ben verbaas d over hoe snel de kinderen dansjes en liedjes leren, en met wat voor overtuiging ze meedoen.

Er zijn een paar kinderen die er voor mij uitspringen, het is natuurlijk niet toegestaan om favorieten te hebben, maar die heb je toch.. Zo is er een meisje, Mook, waarvan ik overtuigd ben dat ze autistisch is, die mij met alles helpt, ze danst het enthousiast en helpt mij met het afdrogen van de kinderen na het douche. Ze is dan zo ontzettend vrolijk, geweldig om te zien. Maar deze vrolijke buien kunnen in een keer omslaan, dat gebeurd dagelijks, dan raakt ze zo overstuur (meestal door vreemde mensen) dat ze moet overgeven. Dit vind ik vreselijk om te zien. En er is een tweelijk, foh en kan, 2 jaar, en de kleinste van de groep, deze twee meisjes zijn zo lief, ik zou ze de hele dag in mijn armen kunnen houden. Dan zijn er nog Chapoo en Myson. Myson is verre weg de slimste van allemaal en het is moeilijk voor mij om te weten dat hij waarschijnlijk nooit de kans krijgt om er iets mee te doen. Myson is een van de jongens die in Holland House woont. En chapoo, last but not least. CHapoo’s eerste dagen in Holland House, waren ook mijn eerste dagen in Holland House. De eerste week, huilde ze de hele ochtend, de tweede week nog maar een uur en de derde week helemaal niet meer. Nu vermaakt ze zich prima in Holland House, en komt ze geregeld bij me zitten. Ik weet niet wat het is met precies Chapoo, maar ik vind haar zo lief, haar ga ik absoluut het meeste missen.

Vermoeiend is de drukte! Er zijn elke dag rond de 30 kinderen aanwezig. Ik ben lange tijd de enige vrijwilliger geweest en toen was het extra zwaar. In de ochtend moest ik dan met 30 kinderen spelen, en ze allemaal tevreden en te vriend houden. Pi Mod zit in de ochtend achter de pc, Pi Jeed is te laat en andere Pi Jeed staat in de keuken of regelt management zaken. Dus in de ochtend was ik degene die op de kinderen moest letten, en de ouders met kinderen ontving. Dit ging niet elke ochtend even soepel. Een ochtend, ging Nuclear ( een heel mooi lief meisje met geweldige krullen) helemaal door het lint. Ik wist niet wat me overkwam, ik had nog nooit zoiets gezien, ze viel mij en alles en iedereen aan. Schreeuwen, slaan trappen. We hebben haar drie keer terug naar binnen moeten halen, en ze heeft de hele dag gehuild en geschreeuwd. Gisteren had Nuclear blauwe strepen op haar rug, grote strepen. Haar moeder slaat haar. Ik heb het nooit eerder gezien, dus ik ga er niet vanuit dat het vaak gebeurd, maar het gebeurd. Ik denk dat dit de oorzaak is van haar gedrag. Het is voor mij heel erg moeilijk, om dit allemaal te zien, en zo weinig te kunnen doen. Pi Jeed heeft de ouders aangesproken. De moeder heeft haar excuses aangeboden. Maar ik ben bang dat het niet bij deze keer blijft. Het liefst zou ik haar meesmokkelen in mijn backpack, maar helaas is dat geen optie.

Met de drukte bedoel ik niet alleen de drukte van de kinderen. Bijna elke dag komen er bezoekers, mensen die of helpen met de kinderen of eten en speelgoed doneren. Ze spelen met dekinderen, de kinderen doen een dansje, er worden foto’s gemaakt, er wordt gegeten en de kinderen zingen een afscheidsliedje. Elke dag hetzelfde liedje. Vreselijk, het lijkt wel een circusact. Maar ik begrijp dat het gebeurd, want Holland House heeft de hulp van deze mensen nodig, dus heb ik elke dag leuk meegedaan..

Deze vier weken in Holland House zijn voor mij een geweldige ervaring geweest. De week samen met Camille en Marlies was erg gezellig maar duidelijk heel anders. Ik ben blij dat ik lang alleen heb gewerkt, want ik heb daar veel van geleerd. Ik moest alles alleen doen en zelf uitvinden. Morgen is mijn laatste dag en dan zit mijn werk er hier op. Ik ben nu al erg benieuwd naar Nepal.

Kus Juul