Chiang Rai & Golden Triangle

Chiang Rai viel een beetje tegen na Chiang Mai en Pai. Ik ben uit mijn hotel getrapt, het regende de hele tijd waardoor het Loy Krathong festival niet doorging en er waren weinig andere backpackers.

Tot nu toe heb ik mij een paar keer niet op mijn gemakt gevoeld hier in Thailand. Dit kwam niet door de thaise mensen zelf maar door de straathonden en door twee frans mannen. De eerste keer door mijn franse huisgenoot in Phuket. Hij was 68 jaar oud en maakte foto’s van mij op het strand. Toen ik hem vriendelijk verzocht om ermee te stoppen en de foto’s te verwijderen keek hij mij raar aan, alsof ik iets heel raars vroeg. Rare vent! De tweede keer was dus in Chiang Mai. Ik sliep in een klein en knus hotelletje in Chiang Rai met een thaise eigenaresse. Een lieve thaise vrouw met een wat minder lieve man.. Na twee nachten in het hotel geslapen te hebben vertelde joyce mij dat ze die dag zouden sluiten maar dat het hotel de dag erna weer open zou gaan. Zij en haar man gingen namelijk een dagje weg. Dat was geen probleem want ik zou die nacht niet in Chiang Rai zijn maar in Mae Sai om de golden triangle te bezoeken. Dus sprak ik met haar af dat ik mijn grote backpack in mijn kamer kon laten staan en dat ik de volgende dag terug zou komen om nog een nachtje in haar hotel te slapen. De ochtend dat ik naar Mae Sai vertrok deed ik een extra slot op mijn duur, want er was niemand in het hotel die nacht en je weet maar nooit. Eenmaal op het station aangekomen zag ik haar man staan. Hij kwam schreeuwend op mij afgestormd. Ik wist niet wat me overkwam. Hij was boos dat ik de kamer op slot had gedaan. Ik moest nu met hem meelopen en mijn spullen pakken en vertrekken. Ik snapte het probleem echt niet, als hij gewoon op een normale toon tegen mij had gepraat hadden we het kunnen oplossen. Maar nee, hij was ongelofelijk onbeschoft. Ik heb zo snel mogelijk mijn spullen gepakt en ben vertrokken. Ik was ontzettend boos maar ook een beetje bang dus heb ik alle dingen die ik wilde zeggen netjes voor me gehouden en ben vertrokken. Daarna ben ik snel opzoek gegaan naar een ander hotel waar ik mijn backpack kon neerzetten voor een nacht zodat ik alsnog naar Mae Sai kon gaan.

De eerste dag in Chiang Rai ben ik naar de beroemde White Tempel geweest. Erg mooi, maar iets te veel van het goede. De hele tempel is wit en versierd met spiegeltjes. In de zon geeft dit nogal een overweldigend beeld. Die avond vond het Loy Kratong festival plaats in Thailand. Het Loy Kratong festival begint in de avond als er een volle maan is. De mensen gaan naar de het water ( meren, rivieren, kanalen, vijvers en schijnbaar ook de zee) om hun krathong in het water te zetten. Het is een soort bloemstukje met een kaars en wierookstaafjes. Hoe langer de kaars blijft branden hoe groter je geluk komend jaar. Ook wordt er veel vuurwerk afgestoken en worden er papieren ballen met een kaars eronder opgelaten. Dit vind ik verre weg het mooiste. Helaas ging dat dus niet door in Chiang Rai door de de regen. Als het goed zou gaan, zoals in alle andere plaatsen in thailand, dan zouden de ballonnen een sterrenhemel creëren. Zoek het Loy Kratong festival op bij google voor afbeeldingen(en zie wat ik gemist heb..). In Chiang Rai zou het festival plaatsvinden buiten de stad bij een grote brug over de rivier. Ik dacht dat ik het wel kon lopen maar na een half uur in de regen te hebben gelopen vroeg ik een paar thaise jongens om hulp. Helaas spraak niemand engels maar ze wilde me echt graag helpen. Na 10 minuten zei een jongen dat hij me wel wilde brengen. En zo gezegd, zo gedaan. Super lief! De brug was echt ver dus ik was erg blij met deze lift. Toen we aankwamen bij de brug was het droog en de eerste 30 ballonnen gingen de lucht in. De jongen, Dan, besloot met mij mee te gaan naar het festival, gezellig! Ik was zo blij dat het eindelijk gestopt was met regenen dat ik drie grote ballonnen kocht. Nog geen 5 tellen later begon het kei hard te regenen.. We probeerde alsnog een ballon op te laten, maar helaas zonder succes. Na uur stond het hele festival terrein onder water en dus besloten we om te gaan. Dan bracht me terug naar mijn hotel en daar spraken we af om 30 december ´´s avonds de ballonnen alsnog op te laten. Het was prachtig!

De dag dat ik uit mijn hotel werd getrapt ging ik naar de Golden Triangle. Het klinkt redelijk spectaculair maar dat was het absoluut niet. Ik zou het eerst naar Mae Salong gaan. Ik had de bus naar Ban Pasang gepakt om daar vervolgens een busje naar Mae Salong, een schilderachtig plaatsje in de bergen, te pakken. Maar het busje reed niet want ik was de enige die naar Mae Salong wilde. En een prive ritje voor 500 baht vond ik het niet waard. Dus pakte ik de bus naar Mae Sai. Mae Sai was leuk, erg leuk! Ik kwam redelijk vroeg aan in Mae Sai, het noordelijkste stadje van Thailand, dus had ik de hele dag om dingen te ondernemen. Ik besloot een scooter te huren om het berg gebied Doi Tung te verkennen. Het weer was ook hier weer slecht, maar wat heb ik genoten van die tocht. De weg was prachtig, heel veel bochten maar er was niemand op de weg en het uitzicht was super. Aan de ene kant van de berg keek ik uit over thailand en aan de andere kant keek ik uit over Birma. Papa, deze toch had ik graag met jou gedaan op de motor! Super middag! Later die dag ontmoette ik John en Lina. Een stelletje die elkaar twee maanden terug in Koh Tao hadden leren kennen. John is thais en Lina is duits en werkt in Mae Sai. John kwam haar opzoeken want hij had vakantie. Ze nodige me uit voor een dinertje, John zou koken. Heerlijk was het, Tom Yam en gefrituurde varkensribbetjes. Na het avondeten zijn we nog naar een festival in de stad geweest en daarna na een bar. Een hele gezellige avond! Ik zie John over twee weken weer in Koh Tao, want daar werkt hij.

De dag erna ging ik naar Sop Ruak en Chiang Saen. Sop Ruak wordt de golden triangle genoemd. Maar de golden triangle is eigenlijk een veel groter gebied. Hier grenzen de drie landen Thailand, Birma en Laos elkaar. Ik kan zeggen dat ik er ben geweest maar meer heb ik er niet over te zeggen. Het was een straat met alleen maar souvenirs winkeltjes en 27 borden met GOLDEN TRIANGLE erop. Chiang Saen was de grootste domper. In mijn trotter boekje stond dat ik dit zeker niet mocht overslaan maar waarom weet ik echt niet. Het was er heel er veel en er was niks te doen. Dus die dag was ik al weer vroeg in Chiang Rai. Ik vond Chiang Rai en de Golden Triangle (op Mae Sai na) een beetje tegenvallen, dus ik was blij toen ik 1 december op de bus richting Chiang Khan kon stapte!

Oh, en de locaties van mijn reisverslagen kloppen natuurlijk niet allemaal. Waarbenjij.nu werkt niet altijd even goed..

Kus Juul